شبکه اطلاع رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)-|| حوزه روابط عمومی و تبلیغات امروزه بیش از هر زمان دیگری به هم نزدیک شده اند، به نحوی که در بسیاری از سازمان ها بخش تبلیغات زیر مجموعه روابط عمومی و یا بالعکس قرار می گیرند.

اما در مورد حوزه های تخصصی مانند عکس این ادغام ها در بسیاری از زمینه ها نتوانسته به روابط عمومی کمک کند تا محتوای بصری مناسبی تولید کند. یکی از دلایل عمده آن نیز بحث انتظارات مدیران از روابط‌عمومی و تبلیغات و به تبع آن هزینه ای است که برای تبلیغات و روابط عمومی پرداخت می شود.

حوزه تبلیغات اساسا حوزه ای پر هزینه است و به این جهت در عکاسی نیز تخصص های فراوانی در تبلیغات ایجاد شده است که می توان چند نمونه از آن را نام برد:

• عکاسی تبلیغاتی کالسکه
• عکاسی تبلیغاتی قاشق و چنگال
• عکاسی تبلیغاتی آتشزنه کوئیک
• عکاسی تبلیغاتی کیف و کفش زنانه
• عکاسی تبلیغاتی جواهر آلات
• عکاسی تبلیغاتی لباس کودک و فروشگاه سیسمونی مادرلند
• عکاسی تبلیغاتی هود، اجاق گاز، فر و سینک
• عکاسی تبلیغاتی از نوشیدنی و مواد غذایی
• عکاسی تبلیغاتی نایلون، سلفون و سفره یکبارمصرف
• عکاسی تبلیغاتی مبلمان منزل

اما روابط عمومی که خود به نوعی مسئول تولید محتوا در سازمان است و باید از نظر توان تولید محصولات بصری قدرتمند عمل کند، در عکاسی به شدت ضعیف عمل می کند. شاید مدیران هنوز به این جمله که «یک عکس برابر با هزار سطر متن ارزش دارد» پی نبرده اند و شاید هنوز احساس نشده است که روابط عمومی تا چه اندازه می تواند در ایجاد ارزش افزوده برای صنایع مختلف ارزشمند باشد. بدیهی است که وقتی بی توجهی به بخش های حیاتی در یک بخش سازمان می شود، نمی توان انتظار عملکرد فوق العاده از آن داشت. به ویژه اینکه امروز روابط عمومی در بسیاری از سازمان ها حتی جای واحد تبلیغات را گرفته است اما توجهی به نیازهای آن نمی شود.

یک کارشناس معمولی که از محل پیشین خو تعدیل شده است می تواند به راحتی به عنوان یک فوتوژورنالیست در روابط عمومی نیز فعالیت کند بدون اینکه در نظر گرفته شود که عکاسی به اندازه سایر بخش های سازمان فعالیتی تخصصی است و باید از تخصص ها در این زمینه بهره گرفته شود. شاید روابط عمومی ها کمتر توجه کرده اند که ذخایر محتوای بصری شان می توانند کانال های منحصر به فردی برای اطلاع رسانی به مخاطبان آنها باشد. کانال هایی از قبیل:

1. نمایشگاه عکس
2. نمایشگاه اینفوگرافیک
3. ترویج عکس از طریق فیسبوک
4. راه اندازی فوتو بلاگ ها
5. ارسال عکس برای پخش در تلویزیون های عمومی شهری
6. تهیه گزارش های تصویری (چاپ در نشریات)

با توجه به موارد فوق آیا می توانیم نگاهی مجدد به مقوله عکس در سازمان داشته باشیم؟ آیا می توانیم جایگاه متفاوتی برای عکس در نظر بگیریم؟ آیا هزینه کرد برای استخدام یک نفر با تحصیلات عکاسی در روابط عمومی نمی تواند به بهبود تصویر برند ما کمک کند؟ چه راه هایی برای تغییر شرایط با بودجه موجود داریم؟

به این سوالات فکر کنید و در صورتی که دوست دارید در قسمت نظر شما به آنها پاسخ دهید.

نویسنده: عادل میرشاهی

منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)